Znaci nepristajanja
U Galeriji KUD "France Prešern" 23. maja
otvorena je izložba radova Gorana Kosanovića
Četvrte
godine svog bavljenja slikarstvom Goran Kosanović je otvorio četvrto
poglavlje svoje slikarske knjige. Na početku, 1997. to su bile male
lirske, sentimentalne (s)likovne autobiografske reminiscencije. Sledeće
godine poprimile su monumentalne razmere, a bazirale su se na nekim
fenomenima i ikonama masovne i pop kulture. Sledila je fascinantna serija
3D radova kao njegova priča o ljubavi.
Najnovija serija elikih slika prati taj stalni slikarski p(re)okret: ova četiri rada potpuno su drugačijih kreativnih ishodišta i izgleda. No, nešto je konstantno – Kosanovićev rukopis koji je od prvih radova ostao dosledan njegovom shvatanju fenomena slike i njenog plastičnog jezika u današnjoj ikonosferi.
Naziv Maxi single ukazuje na stalnu potrebu kreativnog povezivanja (crossover) nekoliko oblikovnih područja, pre svega slikarstva sa pop kulturom. Rad Some girls inspirisan je kulturnim albumom Rolingstonsa; Peškir je posveta beogradskim devojkama; Rage against the Machine otkriva Kosanovićev muzički ukus, ali i njegovi političku i ličnu podršku – stisnutoj pesnici kao simbolu studentskog, ali i svakog drugog Otpora bilo kakvoj represiji, uvek i svuda. Najzad, U čast Russa Meyera omaž je glumicama iz njegovih niskobudžetnih filmova američke B produkcije.
Ovi radovi daju modifikovan postupak slikanja u, klajnovski modro, obojenim ženskim telima, koja je taj umetnik otiskivao na svoja platna. Kosanović, pak, opcrtava tela nagih devojaka koje na notronima ostavljaju tragove samo svojih najerotičnijih mesta, ali su sve istog lika. Ova igra individualne seksualnosti poništenog identiteta pokazuje da je Goran Kosanović i nadalje samo potpuno opušteni, nepretenciozni popkulturni aktivista kome vlastito slikarstvo, na sreću, nije cilj već narativ – govor o svom vremenu i mestu usudu koji ga vodi krivudavim i skokovitim putem nepristajanja.
