---

Vreme nauke >

Dvadeset četiri

U centru nekadašnjeg Istočnog Berlina, na Aleksandarplacu, iza leđa tornja Fernsehturm i hotela Park in, i dalje se nalazi metalna instalacija koja neprekidno pokazuje vreme u raznim delovima sveta. Kao jedan od najpoznatijih, takozvanih Svetskih časovnika, ovaj spomenik "jedinstvu među narodima" bio je jedan od simbola Istočne Nemačke, zemlje zatvorenih granica u kojoj se neprekidno govorilo o univerzalnosti. Svetski časovnik i danas čini nekoliko valjaka koji rotiraju u istom taktu, tako da on pokazuje vreme u svim časovnim zonama istovremeno – ako staru dobru DDR-ovsku skalameriju obiđete nekoliko puta, naći ćete nazive poznatijih prestonica i videti koliko je sati u svakoj od njih. Glavnih vremenskih zona, inače, ima dvadeset četiri, koliko i sati u jednom solarnom danu. Svaka od njih predstavlja dužinu koju Sunce prividno pređe za jedan sat duž ekvatora – zone se protežu između meridijana (podnevnika) koji su razdvojeni sa po 15 stepeni, što je zapravo jedna dvadesetčetvrtina od 360 stepeni, tj. punog kruga. Vremenske zone, ovakve kakve danas poznajemo, uspostavljene su skoro puna dva veka nakon što je za potrebe moreplovaca u Griniču definisan nulti meridijan i pripadajuće mu srednje vreme. Naime, vreme se još dugo merilo samo lokalno, neujednačeno od zemlje do zemlje, ali sa razvojem železnice i sredstava komunikacije, dolazi i jaka potreba za jednim univerzalnim, planetarnim vremenom. Kanađanin Sandford Fleming je prvi 1879. predložio da se svet podeli na mrežu sa 24 zone i nije prošlo dugo pre no što je ideja ostvarena. U viktorijanskoj Engleskog se već počelo prihvatati standardno, takozvano železničko vreme, da bi osamdesetih godina XIX veka satovi širom britanske imperije počeli da se preko vremenskih zona usklađuju u odnosu na Grinič, uz odgovarajući vremenski pomeraj. Danas se, zahvaljujući podeli na zone, sa lakoćom orijentišemo kad negde putujemo ili kad iz sobe pratimo ratove, bombardovanja i zemljotrese dok se zbivaju u realnom vremenu. Međutim, ako pogledate mapu sveta, lako ćete zapaziti da geografija ipak ne ide na ruku ekvidistantnoj podeli na vremenske zone, a kad se u obzir uzme i politička karta, šema zona postaje bizarno komplikovana. Neujednačena i robustna, deljiva kao i broj 24 na sve moguće načine, mreža vremenskih zona, mada zamišljena kao spomenik "jedinstvu među narodima", zapravo najviše govori o nehomogenosti sveta. Kao što je i istočnonemački sat na Aleksandarplacu najmanje predstavljao jedinstvo i mir među ljudima.

 

POŠALJI KOMENTAR REDAKCIJI		ODŠTAMPAJ TEKST

---